Professionele glazenwasser en schoonmaakbedrijf in Leeuwarden

Eind negentiende eeuw begon het zelfstandig ondernemerschap van Jan Barendsma doordat hij als een soort veredelde knecht voor ‘Meneer de Baron’ ging werken. Hij klopte diens kleding en matrassen, bracht hem te paard overal naar toe, verzorgde het paard, verschoonde de stal, enzovoort. Deze baron woonde in Leeuwarden, maar zijn naam is helaas in de vergetelheid geraakt.

Jan breidde zijn werkzaamheden uit en rond 1900 had hij een dienstverlenend bedrijf in de breedste zin van het woord. De bedrijfsnaam was dan ook J. Barendsma Dienstverlening en het adres was Bagijnestraat 54 in Leeuwarden.

De dienstverlening was divers. Tot de hoofdwerkzaamheden behoorden koerierswerkzaamheden, verhuizingen en schoonmaakwerkzaamheden. Maar hij verzorgde bijvoorbeeld ook het gespecialiseerde takelwerk van brandkasten en piano’s en dergelijke langs de gevels van panden, zoals dat vroeger bij pakhuizen gebeurde.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog beschikte het bedrijf over een stofzuigauto, de eerste in Nederland en de voorloper van de huidige stofzuiger die in elk huishouden te vinden is. In 1916 werd deze stofzuigauto vanwege de oorlogssituatie geconfisqueerd door de overheid.

Toen Sybrandus het bedrijf overnam, werd er met diverse dienstverleningen gestopt en kwam de focus steeds meer te liggen op schoonmaakwerkzaamheden. Het bedrijf was inmiddels gevestigd op Eebuurt 10 in Leeuwarden en ging tot en met de Tweede Wereldoorlog verder onder de naam Barendsma’s Glazenwasscherij.

Na de Oorlog werkte Sybrandus tijdelijk samen met Jopie Dekens onder de naam GESO, wat stond voor Geregeld Economisch Snel Onberispelijk. Die samenwerking was van korte duur, waarna beide partijen weer zelfstandig verder gingen.

In 1950 werd de naam van het bedrijf Glazenwasserij en Schoonmaakbedrijf Barendsma en was het gevestigd in de Bagijnestraat in Leeuwarden.

Onder leiding van Sybrandus kwam vanaf 1952 de overheid in beeld en werden er voor diverse objecten van de Gemeente Leeuwarden schoonmaakwerkzaamheden verricht, waaronder het politiebureau, het belastingkantoor, het Stadsziekenhuis met bijbehorend infectiepaviljoen, het zusterhuis van het Sint Bonifatius Hospitaal, het Beurs- en Waaggebouw, de Princessehof en alle openbare scholen. Het gros van deze opdrachten zou sowieso tot 1965 tot het dienstenpakket van het bedrijf behoren. Daarnaast waren Koopmans Koninklijke Meelfabrieken en Rijkswaterstaat ook jarenlang vaste opdrachtgevers.

Sybrandus had gemiddeld vijftig man personeel en in toptijden zelfs tachtig, waaronder twaalf glazenwassers en zo’n achtenzestig dames voor de kantoorprojecten.

Toen Bruno het bedrijf overnam, was het gevestigd in de Gysbert Japicxstraat in Leeuwarden. De eerste elf jaar dat hij aan het roer stond, werd het salaris nog elke week uitbetaald in loonzakjes. Vanaf 1985 kwam hier verandering in en werd het maandelijks per bank overgemaakt.

Naast de schoonmaakwerkzaamheden voor de gemeente kreeg het bedrijf nu ook opdrachten vanuit de provincie en had het onder andere de taak om het Provinciehuis in Leeuwarden schoon te houden.

Sommige projecten verdwenen en daar kwamen weer nieuwe voor in de plaats. Zo werd Wijbenga Stand- en Tentoonstellingsbouw B.V. een vaste klant nadat Bruno en zijn mensen voor een beurs in Leeuwarden hadden geholpen alles schoon te maken en op te bouwen. Wijbenga was zo tevreden dat er werk uit voort kwam op beurzen in alle grote steden in Nederland en de mensen van Barendsma ook volledig thuis raakten in de standbouw.

Maar vaste opdrachtgevers hadden soms ook nieuwe klussen. Zo stonden de ‘Barendsma-dames’ her en der in het land op beurzen om voor Koopmans poffertjes te bakken en aan te prijzen. De directie van de Koninklijke Meelfabriek was zo vertrouwd met de dames en zo tevreden over hun inzet qua schoonmaakwerkzaamheden dat dit voor hen een logisch gevolg was.

Toen Edwin in 1996 deelgenoot werd, veranderde de naam op zijn initiatief vanuit commercieel oogpunt in Barendsma Schoonmaakbedrijf B.V.; dit in verband met de alfabetische vindbaarheid in de Gouden Gids en dergelijke.

Sinds zijn periode is de verhouding tussen particuliere en zakelijke klanten respectievelijk ongeveer zeventig en dertig procent.

Bruno had gemiddeld veertig man personeel en in toptijden rond de zestig.

Vier jaar na zijn intrede was Edwin al mede-eigenaar, doordat hij een vof aanging met zijn vader. Toen hij het in 2002 volledig overnam, verhuisde het bedrijf naar Bleeklaan 25 in Leeuwarden. Qua financiering bij de bank was het snel geregeld en hoefden er zelfs geen papieren ingediend te worden, omdat het een goedlopend bedrijf betrof met een heel goede historie.

Onder Edwins leiding zijn de diensten weer uitgebreid. Naast kantoor- en schoolonderhoud en de glasbewassing is het bedrijf onder andere gespecialiseerd in tapijtreiniging, glas polijsten en graffitiverwijdering, en reinigt het jaarlijks bij velen het houtwerk en de kunststof. Bestrating wordt behandeld of gereinigd met hoge druk. Sinds 2006 is er ook een nauwe samenwerking met Thuiszorg Het Friese Land.

Ook Edwin heeft daarnaast, net als zijn vader, klussen die niet direct aan schoonmaak gerelateerd zijn, maar die voortkomen uit het feit dat opdrachtgevers zien dat het bij hem in goede handen is. Men weet hem te vinden voor klussen van de vervanging van vlaggen en het ophangen van spandoeken tot en met de realisatie van een demonteerbare kurkwand.

U kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken! Op een gegeven moment had een vriend van Edwin zijn woonark vol water doordat de klep van de overdrukbeveiliging van de boiler defect was. De woonark heeft twee verdiepingen en de onderste verdieping stond tien centimeter onder water. Edwin heeft de ark eerst leeggepompt en toen alle troep eruit gezogen. Daarna heeft hij het dermate droog weten te maken, dat de wanden nog niet bruin opgetrokken waren.

De verzekeringsagent die de volgende dag langskwam, was van plan om door een aannemer het hele binnenwerk tot aan tien centimeter vanaf de bodem eruit te laten halen om vervolgens alles te vernieuwen. Tot zijn verbazing zei Edwin tegen hem dat het niet nodig was om de halve ark te verbouwen, omdat hij onder de vloer alles droog zou krijgen en de boel dan zo weer opgeknapt kon worden. De verzekeringsagent zei dat niemand dat kan, waarop Edwin antwoordde: “Ik ben heel eigenwijs, want ik denk dat ik het wel kan.”

Hij wist de man te overtuigen en vroeg hem twee weken respijt te geven. Het ging om een betonnen bak met onderin een houten geraamte waar piepschuim in lag met daar bovenop een houten vloer. Edwin heeft het geventileerd door blowers vast te schroeven op door hemzelf gemaakte gaten in de vloer. In de hoeken maakte hij kleine gaten, zodat de lucht ergens heen kon. Op de vloer plaatste hij een paar bouwdrogers die alle vocht uit de lucht haalden en droge lucht in de blowers bliezen. Zo heeft hij in twee weken alles dermate droog gekregen dat de verzekeringsagent overtuigd was. Het droogproces duurde daarna nog zo’n drie weken waarna Edwin alles opnieuw geschilderd heeft en sindsdien is hij al een aantal keren door de betreffende verzekeringsmaatschappij gebeld in verband met waterschades in woonboten en -arken.

Zo is de cirkel weer rond, want Jan Barendsma begon een dienstverlenend bedrijf in de breedste zin van het woord en Bruno en Edwin hebben die traditie min of meer voortgezet.

Edwin heeft gemiddeld vijfentwintig man personeel.